18 Mart 2001.Yazar; Sevda Sultan.525-ci qəzet vasitəsilə.-6- cı məktub.
18.01.2016 11:05
" Qordıe dolqovecnıe" Rövşənin dəftərcəsindən.
Rövşən Cavadov təbii ki, nə Allah, nə müqəddəs, nədə fövqəl insan idi. O, qarmaqarışıq mürəkəb zəmanədə taleyinə düşən missiyanı yerinə yetirməyə calışan, yol ayrıcında, həyatın dolanbaclarında caşıb qalan adi bəndəydi. Bütün bəndələr kimi onun dazəif və güclü tərəfləri, səhvləri yox deyildi. Ola bilsin,Rövşən hardasa, hansı məqamdasa deformasiyaya da gramışd...ı, gərgin atmosferdə müvazinətini də itirmişdi. Və onun taleyi məndə hansısa mənada Rembrantın " Azmış ogulun qayıtması" əsəri ilə oxşar assosiasiya dogurur. Amma, onun bütün həyatını azmış ogulla müqayisə etmək ən azı ədalətsizlık olardı . Rövşən harada azdi, hansı məqamda caşdı, harada dolaşdı özünü itirdi?? Əslində itirdimi? Hansı döngədə inamsızlaşdı, tərəddüdlərlə üzləşdi??
Axillesin yeganə zəif yeri dabanındaydı. Bəs Rövşənin zəifliyi nədəydi?? Bəlkə, Rövşən hamını oldugu və göründüyü kimi deyil, görmək isdədiyi kimi qəbul edirdi. Bəlkə Rövşən həddən artıq Vətənpərvər idi və Atəşkəsdən sonra Vətənpərvərliyin tədricən yadlaşıgı, özgələşdiyi məmləkətdə Rövşən coxundan fərqli olaraq, hec cürə bu özgələşməyə uygunlaşa , onunla barışa bilmirdi